Polirycynooleinian poliglicerolu (E476)

Ten dodatek charakteryzuje się na pewno najbardziej skomplikowaną nazwą ze wszystkich substancji należącej do „e-dodatków”. Ale co poza tym można o nim powiedzieć? Przede wszystkim to emulgator, często stosowany w czekoladach. Stąd też każdy, kto miewa do czynienia z czekoladowymi wyrobami, powinien doczytać ten artykuł do końca.

ZASTOSOWANIE

W Unii Europejskiej polirycynooleinian poliglicerolu stosowany jest w 5 kategoriach żywności:

  • Emulsje tłuszczowe i olejowe, w tym tłuszcze do smarowania (np. margaryny niskotłuszczowe)
  • Wyroby kakaowe i czekoladowe
  • Wyroby cukiernicze, w tym pastylki i drażetki odświeżające oddech
  • Dekoracje, powłoki i nadzienia do wypieków
  • Sosy

Polirycynooleinian poliglicerolu to dodatek do żywności pełniący funkcję emulgatora – zapewnia trwałość odpowiedniej, pożądanej konsystencji produktu. Służy też do poprawy płynności masy. Ogólnie mówiąc, jego cechą jest tworzenie emulsji typu woda w oleju.

PGPR jest żółto-jasnobrązowym, bardzo lepkim płynem o neutralnym smaku i zapachu. Jest rozpuszczalny w olejach roślinnych, eterze. Nie jest rozpuszczalny w wodzie i glikolu propylenowym.

Związek ten spotykany jest również pod nazwami:

  • Estry glicerynowe skondensowanych kwasów tłuszczowych oleju rycynowego
  • Estry poliglicerynowe polikondensowanych kwasów tłuszczowych z oleju rycynowego
  • Estry poliglicerynowe z interestryfikowanego kwasu rycynolowego
  • PGPR

Jego zastosowanie pozwala na ograniczenie kosztów produkcji np. wyrobów czekoladowych, pozwala to bowiem na stosowanie mniejszej ilości masła kakaowego. Nie jest to jednak pożądane w wysokiej jakości czekoladzie, ponieważ powinna zawierać jak najwyższą ilość masła kakaowego.

Ze względu na swoje właściwości emulgujące stosowany jest również w kosmetykach, lekach i produktach naftowych.

OTRZYMYWANIE

Opisywany dodatek o trzymywany jest na drodze estryfikacji poliglicerolu ze skondensowanymi kwasami tłuszczowymi oleju rycynowego. Proces ten odbywa się w wysokiej temperaturze (ok. 200 stopni Celsjusza) i w obecności katalizatorów – chemicznych wspomagaczy procesu.

SZKODLIWOŚĆ

W 1969 r. Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JECFA) określił maksymalne dzienne dopuszczalne spożycie polirycynooleinianu poliglicerolu na poziomie 3,75 mg/kg masy ciała. 5 lat później, w 1974 r. zwiększył ADI do poziomu 7,5 mg/kg masy ciała. W większości przypadków stosowany jest w dawce 5 g/kg produktu, zatem osiągnięcie maksymalnego dziennego spożycia tej substancji jest mało prawdopodobne podczas stosowania standardowej, zdrowej diety. Z tego też względu dodatek ten otrzymał również status „GRAS” – powszechnie uznany za bezpieczny.

Natomiast według danych literaturowych składnik ten może wywoływać alergie u dzieci oraz problemy żołądkowo-jelitowe.

Dlatego też dietetycy podkreślają, aby zwracać uwagę na skład kupowanych czekolad. W ostatnich latach, wraz ze zwiększeniem świadomości konsumentów, niektórzy producenci wycofali się z jego stosowania.

LITERATURA:

  1. ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1129/2011 z dnia 11 listopada 2011 r. zmieniające załącznik II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 poprzez ustanowienie unijnego wykazu dodatków do żywności.
  2. Ławrowski P.: Lecytyna – ważny dodatek w produkcji mas czekoladowych. Cukiernictwo i piekarstwo, 3/2018.
  3. Christiansen K.: PGPR, Polyglycerol-polyricinoleate, E476. Emulsifiers in Food Technology, second edition. John Wiley & Sons, 2015.
  4. Bastida-Rodriguez J.: The Food additive polyglycerol polyricinoleate (E-476): structure, applications, and production methods. ISRN Chemical Engineering, 2013.

Jeszcze więcej dobrej treści?

Jeśli podobał Ci się powyższy wpis to koniecznie zajrzyj do 📅 Sezonowego Newslettera, który jest idealnym uzupełnieniem treści, które publikuję na stronie.

Żaneta Michalak

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *